Groei van uitzaaiingen
Afgelopen vrijdag had ik de zes-wekelijkse-longscan. Na iedere kuur van zes weken wordt er gekeken of de medicijnen werken tegen de uitzaaiingen in mijn longen.
Een grens is pas een limiet als je niet meer verder kunt
Afgelopen vrijdag had ik de zes-wekelijkse-longscan. Na iedere kuur van zes weken wordt er gekeken of de medicijnen werken tegen de uitzaaiingen in mijn longen.
Terwijl ik geniet van de eerste lentestralen en mijn kopje koffie drink voel ik de spierpijn in mijn been(en).
Na een heerlijke krokusweek in de Oostenrijkse Alpen was het weer tijd om op 4 maart de nieuwste scanuitslag te krijgen.
Niet omdat er niets te schrijven viel, integendeel, maar gewoon omdat ik niet zo veel tijd had en eigenlijk ook niet zo heel veel zin om iets aan het papier toe te vertrouwen, schrijf ik pas nu weer iets op het WeBlog.
Aan het einde van iedere studieperiode wordt er een longscan gemaakt zodat er vergeleken kan worden of de uitzaaiingen in mijn longen, in vergelijking met 6 weken eerder, zijn gegroeid.
De geplande bronchoscopie hoefde vandaag niet door te gaan! Geen "tuinslang" dus in mijn keel.
De eerste vier weken van deze kuur zijn al weer voorbij. Ik kan niet zeggen dat ik er echt vrolijk van word. Godzijdank is de vermoeidheid waar ik het eerder over had met de helft afgenomen. Dat betekent dat ik niet iedere dag hoef te rusten en dat ik gewoon mijn dingen kan doen.
“Kalibreren”, zo noem ik het als ik weer met een nieuwe kuur bezig ben en mijn lichaam allerlei signalen afgeeft. Bij de ene kuur ben ik met een dag gewend aan de medicijnen en bij de andere kuur duurt dat wat langer.