Menu

WEBLOG

Contradictie

Wat? Ja precies, een contradictie. Oftewel een tegenspraak. Ik heb hem! Want ondanks de verslechterde situatie met betrekking tot de uitzaaiingen, voel ik me nadat ik drie weken geleden met de chemokuur ben gestopt, stukken beter.

Ik heb weer energie, spierkracht en uithoudingsvermogen terug. Ik kan dus weer veel meer dan tijdens de behandeling. Mijn agenda is weer gevuld en mijn bed blijft overdag leeg.

Al vrij snel nadat ik gestopt was met het innemen van de medicijnen begon ik mij beter te voelen. De eerste dagen was het noodzakelijk om in de middag een moment van rust te hebben en ik sliep dan gemakkelijk 1 a 2 uur weg. Na een week werd dit al minder en vervolgens kon ik een hele dag op pad zijn. Zo langzamer hand begon ik ook weer aan golfen te denken. In mijn gedachten had ik al afscheid genomen van de sport. Want zoals ik me tijdens de kuur voelde en met de wetenschap dat de uitzaaiingen aan het toenemen zijn, had ik eerlijk gezegd niet het idee dat ik weer kon spelen. De voorgestelde medicatie om de pijn in mijn buikwand te verminderen werkte ook prima. Eigenlijk zo goed dat ik van 4 maal per dag terug kon gaan naar eenmaal per dag een Ibuprovin en Paracetamol. Heel af en toe als ik fysiek te veel heb gedaan moet ik wat extra slikken. Zo nu en dan is de pijn echt vervelend. Niet alleen word ik er chagrijnig van maar het vreet energie.

Inmiddels zijn we drie weken verder. Heb ik al weer op de golfbaan gestaan, een aantal keren kunnen trainen en hebben we afgelopen vrijdag een leuke wakeboard clinic georganiseerd met de foundation. De zieke kleur in mijn gezicht heeft plaatsgemaakt voor een lichte verkleuring van een “gezond” persoon en een genieter. Dat is ook meteen de meest gehoorde opmerking wanneer ik mensen tegenkom en die de laatste WeBlog bijdrage hebben gelezen. “Je ziet er goed uit”. Dank je!

En wat nu verder? Ik wacht nu af wat er gaat gebeuren. Zoals ik al eerder zei zijn er twee opties. Eigenlijk drie. Er is niets meer en er komt niets meer. Er komt een studie beschikbaar in het AvL of mijn professor heeft in overleg met een ander ziekenhuis een studiekuur elders beschikbaar waar ik aan mee kan gaan doen. Ik hoop deze week meer te weten. Maar eerlijk gezegd mag het van mij nog wel even zo duren. Uiteraard met de hoop dat de ziekte zich niet snel verder verspreidt. Komende periode ben ik bezig met de organisatie van de jaarlijkse golfdag. Deze vindt plaats op zaterdag12 oktober. Dat is altijd een feestje en erg leuk om te doen. Gelukkig heb ik er weer energie voor.

 

Facebook Twitter
×