Overwinning

Terwijl ik geniet van de eerste lentestralen en mijn kopje koffie drink voel ik de spierpijn in mijn been(en).

Ik merk dat ik daar flink om moet glimlachen. Want ik zit hier immers met een goed gevoel.

Afgelopen vrijdag speelde ik mee met een golfwedstrijd bij golfclub Almeerderhout. Ik wilde weten of ik het fysiek aan kon om 18 holes lopend te volbrengen. Het weer was prima, niet te warm, ik voelde me uitstekend en was gewoon nieuwsgierig hoe mijn algehele conditie zou zijn. Zoiets voel je van te voren wel aan. Ik had in de afgelopen 2 weken al een paar keer 9 holes gelopen. De opbouw zat er dus zogezegd wel in. Tijd dus om eens het golfkarretje, ook wel de handicart genoemd, rustig aan de kant te laten staan. Ik had voldoende eten en drinken bij me. Dat is iets wat essentieel is als ik iets meer dan 4 uur bezig ben. Met mijn prothese verbruik ik zo’n 40% meer energie dan iemand met 2 benen. Niet dat je dat afziet aan mijn goddelijke lichaam hoor! Lopend beleef je de wedstrijd nu eenmaal anders dan in een golfkar. Ik kwam lekker in mijn spel en voor ik er erg in had was de wedstrijd al weer voorbij en had ik een leuke score genoteerd. Maar belangrijker was mijn gevoel van overwinning.

Gisteren werkte ik mee aan de golfdag die in het teken stond voor de stichting SpierenvoorSpieren. Op de golfbaan van Burggolf in Purmerend deed ik in de ochtend mee met de wedstrijd en assisteerde in de middag samen met Monique Kalkman en Richard Kluwen, twee teamleden van de NGG, bij een golfclinic. Ook de wedstrijd volbracht ik weer lopend. Ik voelde me per uur sterker worden. De clinic was heel bijzonder. Er waren een aantal kinderen met een spierziekte, er waren wat aankomende golfers die in een rolstoel zaten én er was iemand vanuit België gekomen die net als ik zijn rechterbeen mist. Nog volop in de revalidatie maar nu al vooruit kijkend naar het verleggen van zijn grens. Hij vertelde mij dat hij mijn site en weblog aandachtig had gelezen toen hij in het ziekenhuis lag en vastbesloten was om eens met mij op de drivingrange te oefenen. En daar stonden we dan! Ik was reuze verheugd dat ik met mijn persoonlijke ervaring kon vertellen op welke wijze ik en deed. Nog leuker was het om te zien dat het voor hem ook bleek te werken. Met respect voor de geleverde prestaties en met een ongelooflijk goed gevoel gingen we na de clinic weer ieder onze weg. Terwijl we nog wat tijd over hadden speelde ik met Monique en Richard nog een extra rondje als slagroom op het toetje. Terwijl we ergens op hole 4 waren beland kreeg ik in het gesprek de opmerking dat ik “vandaag wel veel had gelopen”. En het voelde niet eens verkeerd. Een heerlijke overwinning. Voor iedereen!

Kijk voor enkele beelden op de website van RTV NH. http://www.rtvnh.nl/programma/299/NH+Live